Δίδυμα φεγγάρια

Έτσι για να πω πως σε κέρδισα

θα 'θελα μια φορά να σε πληγώσω
εσύ να μου ζητάς όσα σου στέρησα
και εγώ να μην μπορώ να σου τα δώσω


Ωραία που τα λες μα έλα που σε ξέρω
τα λόγια σου σαν μάγισσα τα ξόρκισα
και άσε τις απειλές πως δήθεν θα υποφέρω
και να σκεφτείς ότι σαν σήμερα σε γνώρισα


Πώς να γλυτώσει μάτια μου ο ένας απ' τον άλλο
πώς θες να αλλάξουμε ουρανό
τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια
που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό


Έτσι για να πω πως σε κέρδισα
θα 'θελα μια φορά να σε πληγώσω
εσύ να τρέχεις πίσω μου σαν μέλισσα
και εγώ να κάνω τον αδιάφορο καμπόσο


Ωραία που τα λες μα έλα που σε ξέρω
με ένα φιλί μου θα σ' αλλάξω την τροχιά
κι όταν θα σκέφτεσαι το πως θα υποφέρω
καινούριο πόθο θα σ' ανάβω στην καρδιά


Πώς να γλυτώσει μάτια μου ο ένας απ' τον άλλο
πώς θες να αλλάξουμε ουρανό
τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια
που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό

Να μ' αγαπάς

Σου γράφω πάλι από ανάγκη

η ώρα πέντε το πρωί
το μόνο πράγμα που 'χει μείνει
όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ
Τι να τις κάνω τις τιμές τους
τα λόγια τα θεατρικά
μες στην οθόνη του μυαλού μου
χάρτινα είδωλα νεκρά


Να μ' αγαπάς
όσο μπορείς να μ' αγαπάς


Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη
βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό

κι ίσως η ασχήμια του να φύγει

μόλις πλυθώ και ξυριστώ

Βρωμάει η ανάσα απ' τα τσιγάρα

βαραίνει ο νους μου απ' τα πολλά

στον τοίχο κάποια Μόνα Λίζα

σε φέρνει ακόμα πιο κοντά

Να μ' αγαπάς

όσο μπορείς να μ' αγαπάς

Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα

η ανάγκη μου δε σταματά

σαν το πουλί πάνω στο σύρμα

σαν τον αλήτη που γυρνά

Θέλω να 'ρθεις και να μ' ανάψεις

το παραμύθι να μου πεις

σαν μάνα γη να μ' αγκαλιάσεις

σαν άσπρο φως να ξαναρθείς.

Να μ' αγαπάς
όσο μπορείς να μ' αγαπάς...

Ανδρέας Θωμόπουλος
με τη φωνή του Παύλου Σιδηρόπουλου