Για την αγάπη της γεωμετρίας...

Διαβάστε γιατί χανόμαστε...

Το βιβλίο εξακολουθεί να είναι καλή και σχετικά προσιτή (από θέμα τιμής) διασκέδαση. Παντού διαβάζω για την κρίση που έχει χτυπήσει και τον χώρο του βιβλίου. Ωστόσο από το καλοκαίρι και μετά, έχω την αίσθηση ότι ο αριθμός των αναγνωστών στα μέσα μαζικής μεταφοράς έχει αυξηθεί. Είναι πια πολύ συνηθισμένο να διαβάζει κάτι ο διπλανός σου, ή να σε ρωτούν γι' αυτό που διαβάζεις.

Τελευταίο απόκτημα του σπιτιού μας το βιβλίο της Σώτη Τριανταφύλλου, Για την αγάπη της γεωμετρίας (Εκδόσεις Πατάκη). Πρώτη μου απόπειρα στην Τριανταφύλλου και δεν μπορώ να πω ότι με απογοήτευσε. Ίσως μια ακόμα δοκιμή να με πείσει!

Για το βιβλίο

Η Σώτη Τριανταφύλλου επιστρέφει µε το «πικρότατο χρονικό της νιότης». Κεντρική ηρωίδα η Ανατολή Μπότσαρη η οποία µεγαλώνει όπως µπορεί σε µια µεσοαστική οικογένεια στο κέντρο της Αθήνας. Ενας εφηβικός έρωτας, µια εγκατάλειψη, µια ακόµη εγκατάλειψη, δυο αποτυχίες απανωτές, ύστερα αρρώστιες, αναρρώσεις: να γονατίζεις επτά φορές και να σηκώνεσαι οκτώ. Ακολουθεί µια αυτοκτονία, ο συνηθισµένος εφιάλτης του εγκλεισµού.

Μια καινούργια παράδοση...

Πριν από πέντε χρόνια περίπου, το εξάχρονο τότε καμάρι μου έδωσε το έναυσμα για να ξεκινήσει μια οικογενειακή παράδοση, που κάθε χρόνο μας γεμίζει με χαρούμενες προσδοκίες για τα Χριστούγεννα που θα έρθουν.

Ενώ ετοιμάζαμε το χριστουγεννιάτικο τραπέζι, θέλοντας να συνεισφέρει κι αυτός στις προετοιμασίες, πήρε σοκολατάκια και άρχισε να βάζει από ένα σε κάθε πιάτο. Όταν τον ρωτήσαμε γιατί το έκανε, απάντησε: Για τους καλεσμένους!

Αυτή την ιδέα πήραμε και εξελίξαμε. Έτσι κάθε χρόνο, αρκετά πριν τα Χριστούγεννα, αρχίζει ο μαραθώνιος του "δώρου των καλεσμένων", τα βασικά στοιχεία του οποίου συνήθως είναι ένα γούρι και γλυκά... πολλά γλυκά.