Η γωνιά των γεύσεων… των υπέροχων γεύσεων

Αν μου ζητούσαν να απαριθμήσω πέντε πράγματα που με κάνουν να νιώθω υπέροχα, σίγουρα σε αυτά θα συμπεριλαμβανόταν ένα ωραίο γεύμα σε ένα καλό εστιατόριο (για να μην έχω να πλένω και πιάτα μετά), συντροφιά με αγαπημένα πρόσωπα (απαραιτήτως καλοφαγάδες), καλό κρασί και διάθεση για ζεστή κουβεντούλα.
Τέτοιες στιγμές τις έχω ζήσει επανειλημμένα στην Αλσούπολη, τη Γωνιά των Γεύσεων, όπως λέγεται το εστιατόριο που κερδίζει σταθερά μια θέση στην καρδιά όλο και περισσότερων ανθρώπων.
Το βασικό μυστικό του είναι ο Στάθης. Και οι δημιουργίες του. Τι να πρωτοαναφέρω από το μενού; Θα περιοριστώ στα δικά μου αγαπημένα! Εγωιστικό; Δεν νομίζω! Στο κάτω κάτω δικό μου είναι το μπλογκ!
Λοιπόν, τρελαίνομαι από την πρώτη φορά που το δοκίμασα και μέχρι σήμερα για το ψαρονέφρι με μους μελιτζάνας και σάλτσα μαυροδάφνης. Εγώ, που με τη μελιτζάνα είχα σχεδόν πάρει διαζύγιο! Τώρα αν σας πω ότι δεν έχω δοκιμάσει νοστιμότερη μελιτζανόπιτα ποτέ και πουθενά αλλού, τι θα πείτε; Τρελό; Δεν νομίζω!
Λατρεύω επίσης τις διάφορες σαλάτες, τις παπαρδέλες με γαρίδες, τις πένες με σολομό, τα λουκάνικα με τη σος μουστάρδας και είμαι σίγουρη ότι κάτι μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή, οπότε αυτό μπορεί να σημαίνει μόνο ένα πράγμα: Ώρα να κάνω κράτηση για μια από τις επόμενες ημέρες. Πρέπει να συγκεντρώσω και την τρελοπαρέα!
Φυσικά κάθε γεύμα που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να ολοκληρωθεί με μια ποικιλία απολαυστικών και αμαρτωλά προκλητικών γλυκών. Αυτό συμβαίνει και εδώ. Δεν θα αναφερθώ σε συγκεκριμένα γλυκά γιατί κάθε φορά βρίσκεις και διαφορετικά. Όπως πρέπει δηλαδή, για να μη βαριέσαι.
Και επειδή έχω αρχίσει να νιώθω κάτι πεταλουδίτσες στο άδειο στομαχάκι μου, σταματάω εδώ με μια ευχή: Μακάρι η Αλσούπολη (με τους ιδιοκτήτες της) να στολίζει και να σφραγίζει με τις γεύσεις της τα αγαπημένα βράδια μας για πολλά πολλά χρόνια ακόμα. Και καλά μαγειρέματα παιδιά!

INFO
Αλσούπολη, η γωνιά των γεύσεων

Μεσσηνίας 28 & Δωδεκανήσου, Αλσούπολη

Τηλ.: 210 2777065

Μια τρελή τρελή σαραντάρα

Υπάρχει ένα ιδιαίτερο είδος ανθρώπων.
Αυτοί που επιζητάς τη συντροφιά τους, γιατί σε κάνουν να νιώθεις ζωντανός.
Που μπορεί να σε εκνευρίζουν με την αλήθεια τους, αλλά δεν μπορείς να τους κρατήσεις κακία γιατί δεν υπάρχει καθόλου κακία μέσα τους.
Που δεν χάνουν ποτέ το κέφι τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι περνάνε τη ζωή τους αμέτοχοι στα προβλήματα των γύρω τους.
Που δεν θα διστάσουν να "στην πουν" για τις λάθος επιλογές σου, αλλά θα σε στηρίξουν όποτε χρειαστεί.
Μεγάλα παιδιά, που αρνούνται πεισματικά να ενηλικιωθούν. Κάτι που δεν σε στεναχωρεί καθόλου, γιατί ξέρεις ότι εκεί βρίσκεται όλη η μαγεία που σου ασκούν.

Χρόνια πολλά τρελοσαραντάρα!

PS. Η φωτό είναι από τα 39α γενέθλια. Περιμένω τις καινούριες.

Το Εθνικό Θέατρο στο Ίντερνετ

Αναζητώντας στο διαδίκτυο φωτογραφίες από τη Μήδεια με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, μπήκα και στο site του Εθνικού Θεάτρου. Είχα ξαναμπεί και το χειμώνα, αλλά δεν το είχα πολυψάξει. Αυτή τη φορά όμως, έμεινα άφωνη.

Διαθέτει ένα πλουσιότατο ψηφιοποιημένο αρχείο, καλύπτοντας όλη την πορεία του και ξεκινώντας από το 1932. Μπορεί να βρει κανείς τα προγράμματα όλων των παραστάσεων, σχετικά δημοσιεύματα και φωτογραφίες, και διάφορες άλλες ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Μπορεί να κάνει αναζήτηση βάσει παράστασης, ρόλου, ηθοποιού… Πραγματικά σημαντική δουλειά. Μπράβο!

Καρυοφυλλιά, Μήδεια, Ιοκάστη και Επίδαυρος

Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη κατεβαίνει πάλι στην Επίδαυρο.
Η είδηση με ξάφνιασε ευχάριστα. Μου θύμισε ότι διανύουμε το καλοκαίρι, το ελληνικό καλοκαίρι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Παραλίες που μας καλούν σαν Σειρήνες, καράβια που μας ταξιδεύουν σε ονειρεμένα νησιά, αλλά και αρχαία θέατρα που βγαίνουν από τη λήθη και γεμίζουν πάλι κόσμο, προσφέροντας πραγματικά μαγευτικές βραδιές. Αν μάλιστα έχει και πανσέληνο…
Καραμπέτη λοιπόν. Στο ρόλο της Ιοκάστης, αυτή τη φορά. Με Οιδίποδα τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη.
Και το ταξίδι στο χρόνο αρχίζει…


Καλοκαίρι του 1997. Επίδαυρος. Η Καραμπέτη γίνεται Μήδεια και μας παρασύρει στο δικό της σύμπαν.
Ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που πήγα στην Επίδαυρο. Μετανιώνω που άργησα τόσο. Μετανιώνω που δεν το ξανάκανα.
Δεν ήμουν προετοιμασμένη γι’ αυτή τη μαγεία. Τίποτα από όσα είχα ακούσει δεν με είχε προετοιμάσει γι’ αυτή την εμπειρία. Μπορεί να ακούγεται χαζό, αλλά κάθεσαι εκεί που πριν από χιλιάδες χρόνια κάθονταν κάποιοι άλλοι, παρακολουθώντας το ίδιο έργο και ενδεχομένως νιώθοντας τα ίδια πράγματα. Γελάς με τα ίδια αστεία, συμπάσχεις με τα ίδια δράματα, μισείς και οικτίρεις τους ίδιους ήρωες… Κρίκος μιας μεγάλης αλυσίδας, που λέγεται Έλληνες και ελληνικός πολιτισμός. Εντάξει, μικρός, ίσως και ασήμαντος κρίκος, αλλά πάντως κρίκος. Που ειδικά σήμερα, δεν έχουμε την πολυτέλεια να τον σπάσουμε.
Το σοβάρεψα πάλι;
Καραμπέτη λοιπόν. Με ένα συγκλονιστικό κόκκινο φόρεμα, να κυριαρχεί στο χώρο. Και στη μνήμη μου.
Ραντεβού στην Επίδαυρο, στις 9 και 10 Ιουλίου.

Η ομορφιά κρύβεται παντού…

…ακόμα και στην επόμενη γωνία. Μια απλή στάση στη μέση της διαδρομής, σε έναν επαρχιακό δρόμο, μπορεί να γεμίσει τα μάτια σου με ομορφιά, αρμονία και ζωντάνια. Εικόνες παράδοσης και συνέχειας…

Όπου και να κοιτάξεις, η Ελλάδα σε γεμίζει ομορφιά.
Πιστέψτε το.

Η πιο νόστιμη σοκολάτα της Ελλάδας… στο Καρπενήσι

Και το όνομα αυτού Saloon Park. Έξω από το Καρπενήσι, λίγο πριν τις Κορυσχάδες. Ένας υπέροχος χώρος, όλο και πιο φροντισμένος κάθε φορά που το επισκεπτόμαστε, ιδανικός για βόλτα με παιδιά, και όχι μόνο.

Στο Saloon μπορεί κανείς να κάνει ιππασία, βόλτα με τρενάκι, αναρρίχηση και διάφορες άλλες δραστηριότητες.

Αυτό όμως που με κάνει να το ξεχωρίζω είναι… η σοκολάτα με κάστανο που μπορεί να απολαύσει κανείς. Ένα ρόφημα… σκέτη αμαρτία. Παχύρρευστη σοκολάτα, σχεδόν σαν να πίνεις… σουφλέ σοκολάτας. Αν βρεθείτε κατά κει, δοκιμάστε τη! Και πείτε μου τις εντυπώσεις σας!