Με αυτό το χαμόγελο γύρισα στο σπίτι, και άρχισα να καταστρώνω σχέδια πολύπλοκα και εκλεπτυσμένα, τέτοια που θα τα ζήλευε και ο Μακιαβέλι και ο Ηγεμόνας του...
Απώτερος στόχος;
Να πείσω το έτερόν μου ήμισυ να φύγουμε κανά διημεράκι, να αλλάξουμε κάπως τον αγέρα μας, να κουνηθούμε λίγο, να φύγει κανένας ιστός από πάνω μας, να αλλάξει λίγο το τσι βρε παιδί μου, η ζωτική ενέργεια...
Εν μέσω καταστρώσεως των σχεδίων χτύπησε το τηλέφωνο. Όλο τσαχπινιά άρχισα να αφήνω υπονοούμενα... Τα υπονοούμενα έγιναν απολύτως κατανοητά και η απάντηση δεν άργησε να έλθει, αμείλικτη, κοφτή, σαν από τα χείλη της Βίρνας Δράκου, της αδέκαστης ηρωίδας του Φώσκολου.
- Τι είναι αυτά που λες; Είναι στην Αθήνα ο Όλι Ρεν.
- Όλοι ποιοι;
Τι το 'θελα και ρώταγα; Αφού δεν τον ξέρεις κυρά μου, τι θες και ρωτάς;
Μετά από κάποια μισόλογα, κατάλαβα ότι πάτησε τα πάτρια εδάφη κάποιος κακός άνθρωπος, που δεν τον ξέρω, δεν με ξέρει, δεν θέλω να τον μάθω και προφανώς κι αυτός δεν έχει καμία τέτοια διάθεση, αλλά που για κάποιον μυστήριο λόγο δεν με αφήνει να κάνω το ταξιδάκι που τόσο θέλω. Περίεργο δεν είναι;
Αλλά επειδή η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία και πες πες το κοπέλι κάνει την κοπελιά και θέλει, και τρώγοντας έρχεται η όρεξη... να κι εγώ!
Η φωτογραφία είναι από το site του Malvasia Hotel στη Μονεμβασιά και τα λέει όλα!!!
Υ.Γ. Καλό μήνα σας είπα; Δεν σας είπα! Καλό μήνα λοιπόν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου