Τελικά δεν ήταν καθόλου όπως το φοβόμουν.
Μέχρι τώρα οι περισσότερες ταινίες που αντλούν τη θεματολογία τους από την αρχαία ελληνική μυθολογία μου έδιναν την εντύπωση ότι παίρνουν τον εαυτό τους περισσότερο σοβαρά από ό,τι πρέπει. Τα γεγονότα είναι τραβηγμένα από τα μαλλιά και οι ανακρίβειες βγάζουν μάτι.
Ο Πέρσι Τζάκσον διαφέρει. Με βασικό θέμα τα νόθα παιδιά των Ολύμπιων θεών, που δεν ήταν και λίγα, όπως ξέρουμε από τη μυθολογία, στήνεται μια απλή ταινία με ξεκάθαρο θέμα.
Ο καλός ήρωας, που κατηγορείται άδικα, πρέπει να σώσει τον κόσμο από την καταστροφή βρίσκοντας τον κακό τύπο της υπόθεσης. Η ιδιαιτερότητα έγκειται στο ότι ο καλός Πέρσι είναι γιος του Ποσειδώνα και μιας θνητής, βοηθοί του στην προσπάθειά του αυτή είναι η κόρη της Αθηνάς και ένας Σάτυρος, ενώ στην πορεία θα έρθει αντιμέτωπος με τη Μέδουσα (την οποία θα αντιμετωπίσει με τη βοήθεια του Iphone), τους λωτοφάγους (σε ένα καζίνο του Λας Βέγκας) και τη Λερναία Ύδρα (σε ένα αντίγραφο του Παρθενώνα κάπου στην Αμερική).
Γενικά όλοι οι θεοί έχουν κάτι που δεν περιμένεις, είτε στην εμφάνιση είτε στη συμπεριφορά. Κορυφαίες οι σκηνές με τον Άδη (ως ροκά) και την Περσεφόνη (δεν έχω λόγια!).
Μέχρι τώρα οι περισσότερες ταινίες που αντλούν τη θεματολογία τους από την αρχαία ελληνική μυθολογία μου έδιναν την εντύπωση ότι παίρνουν τον εαυτό τους περισσότερο σοβαρά από ό,τι πρέπει. Τα γεγονότα είναι τραβηγμένα από τα μαλλιά και οι ανακρίβειες βγάζουν μάτι.
Ο Πέρσι Τζάκσον διαφέρει. Με βασικό θέμα τα νόθα παιδιά των Ολύμπιων θεών, που δεν ήταν και λίγα, όπως ξέρουμε από τη μυθολογία, στήνεται μια απλή ταινία με ξεκάθαρο θέμα.
Ο καλός ήρωας, που κατηγορείται άδικα, πρέπει να σώσει τον κόσμο από την καταστροφή βρίσκοντας τον κακό τύπο της υπόθεσης. Η ιδιαιτερότητα έγκειται στο ότι ο καλός Πέρσι είναι γιος του Ποσειδώνα και μιας θνητής, βοηθοί του στην προσπάθειά του αυτή είναι η κόρη της Αθηνάς και ένας Σάτυρος, ενώ στην πορεία θα έρθει αντιμέτωπος με τη Μέδουσα (την οποία θα αντιμετωπίσει με τη βοήθεια του Iphone), τους λωτοφάγους (σε ένα καζίνο του Λας Βέγκας) και τη Λερναία Ύδρα (σε ένα αντίγραφο του Παρθενώνα κάπου στην Αμερική).
Γενικά όλοι οι θεοί έχουν κάτι που δεν περιμένεις, είτε στην εμφάνιση είτε στη συμπεριφορά. Κορυφαίες οι σκηνές με τον Άδη (ως ροκά) και την Περσεφόνη (δεν έχω λόγια!).
Με λίγα λόγια, περάσαμε ευχάριστα δύο ώρες, γελάσαμε και το ευχαριστηθήκαμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου